Εναγώνιο κάλεσμα… (Ποίημα)
Το χρόνο τον έσπασα σε κομμάτια ακανόνιστα,
Το λογισμό του ερήμαξα και στα μπρος και στα πίσω,
Ακανόνιστα να σιάξω ταξίδια στις μνήμες.
Της λησμονιάς έκρουσα τις χαραγμένες θύρες,
Τα μάνταλα σπάζοντας ευθύς για να ανοίξω.
Κομμάτια και θρύψαλα το παρόν μου το έκανα,
Ν’αναιρέσω το τώρα με σκιές ξεχασμένες,
Τι στ’ αλήθεια γυρεύοντας μες της λήθης τη στράτα;
Ταξίδι αναπόλησης, σκέφτηκα ευθύς να κινήσω,
Μα στο δρόμο μετέπεσε σε προσώπων την κλήση;
Μήτε εγώ καταστάλαξα τί φορεσιά θα του βάλω.
Μπροστά στην παλιά σιδερένια την πόρτα,
Αυλής έρημης το καμβά το ζωγράφισα,
Πινέλα και χρώματα, παλέτες, μολύβια.
Λες να γίνονταν άραγες τα κάδρα εικόνες;
Ζωή να αποκτούσανε, ανάσα και όψη.
Χατήρι μού έκανε της φαντασίας το βήμα,
Μπροστά μου σαν έστησε στιγμές ξεχασμένες.
Αλλά αυτή ήταν που διάλεξε, τι σκηνή θα μού φτιάξει,
Και με παίδεψε σφόδρα στα αισθήματα πρώτα.
Στο τέλος με πήγε, στης αυλαίας το κλείσιμο.
Στο στερνό το αντίο, στης ερημιάς την εικόνα.
Αγκαλιά με τις θύμησες, τις σκιές και τα ξόδια,
Εκείνων, που πνοή ύπαρξης εδώ απλόχερα δώσανε.
Τα χέρια μου άπλωσα, ανοιγμένα στο χώρο,
Σαν δεντρόκλαδα άγουρα τον αγέρα να σώσουν.
Σκιές ψηλαφίζοντας, μορφή να τους δώσω.
Αγκαλιασμένοι να στέκουμε στις γωνιές και στις θύρες.
Κοίτα πώς γίνεται το κάλεσμα πράξη!
Κοίτα πως στέκουνε οι μορφές εδώ γύρω!
Αχ πόσο θα ‘θελα τη φωνή τους ν’ ακούσω!
Των χεριών τους τη θέρμη στο κορμί μου επάνω.
Φως γλυκοπόρφυρο και χαμόγελο πλέριο.
Ώρα να φύγω αδυσώπητη, ο χρόνος εσήμανε,
Στης μνήμης τη χώρα το πέρασμα έκλεινε,
Κι οι χώροι βαραίνανε με θάμπος ατέρμονο.
Τα σημάδια του χρόνου τη σκληράδα τους έδειξαν,
Τη φθορά τους επέβαλαν μ’ ανεξίτηλο τρόπο,
Δες! Οι ρωγμές επληγώσανε κάθε δοκάρι και τοίχο,
Και η μούχλα απλώθηκε σαν σκιά στο σκοτάδι.
Πήρα τα βήματα, μακριά πια να φύγω,
Άλλωστε τίποτα ορθιο ξωπίσω δεν έμεινε.
Όλα πια πέρασαν στης λήθης τους θρόνους
Φωτογραφίες γινήκανε σε άλμπουμ επώδυνο.
Μονάχα εκείνοι, ολοζώντανοι έμειναν,
φάροι ακλόνητοι την καρδιά να φωτίζουν.
Σας εύχομαι ένα πολύ χαρούμενο τέλος της χρονιάς με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, πολλή αγάπη και ευτυχία.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Phil, cher ami, merci beaucoup pour tes vœux.
Je te souhaite une reveillon excellente et une bonne année.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Un texte poème où l’on ressent un mélange de joies et de douleurs. Belle fin d’année Giannis, espérons que l’année qui arrive sera porteuse de moins de mouvements, de guerres et de morts et d’un peu plus d’humanité.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Marie, ma chère amie,
je te remercie de mon cœur pour tes vœux.
Je suis d’accord avec toi pour tes pensées.
Bonne année et beaucoup de bisous.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
❣️
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Merci beaucoup Christine.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ φίλε, η ζωγραφιά σου όπως το ποίημα είναι εξαιρετικής ομορφιάς, νιώθουμε τη γλυκιά νοσταλγία ενός περασμένου παρελθόντος…..τα μέρη φθείρονται, ο χρόνος κάνει το πράγμα του αλλά οι σκιές του παρελθόντος δεν σβήνουν. Όχι και παραμένει το μνήμη ανθρώπου….
Ευχαριστώ για αυτό το άρθρο αγαπητέ Γιάννη και όλες τις ευχές μου για χαρά, ευτυχία και υγεία για τη νέα χρονιά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Jean-Noel, cher ami,
je te remercie de mon cœur pour tes vœux et tes mots.
Je te souhaite les meilleurs pour l’année nouvelle.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Happy New Year, Giannis! ✨️❤️🥳💫
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Dear Filipa, thank you under my heart, my friend.
Happy new year!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο